Kijk Uit 1 wint verrassend van de koploper

Kijk Uit 1 - Tal 2    4½ - 3½

In de derde ronde van het nog prille schaakseizoen heeft Kijk Uit 1 voor een stunt gezorgd, door Tal 2 met een nederlaag naar huis te sturen. De voortekenen waren niet gunstig, twee belangrijke spelers konden om uiteenlopende redenen niet meespelen. Dus werd er een beroep gedaan op twee spelers uit het tweede team van Kijk Uit. Nu is het zo dat het eerste team drie klassen hoger speelt, en het tweede inmiddels in zwaar weer terecht is gekomen.
De blikken zijn (waren?) dan ook meer naar de onderste plaatsen gericht dan naar de bovenste. Met zo hier en daar nog wat slaperige gezichten, begonnen de spelers aan hun partij. Allengs bleek dat op de meeste borden het op een taai gevecht zou uitlopen. Enkel bij de borden van Peter Hamersma, die met zijn Roel van Duyn variant steeds meer terrein moest prijsgeven, en André Kunst die met zijn gesloten Siciliaan zo sterk speelt, dat hij door de vele mogelijkheden die hij heeft, de bomen in het bos niet meer ziet. Hij kon na amper tien zetten de genadeklap uitdelen. Helaas, het zou ook te mooi zijn geweest.
Als eerste finishte Nikolai Drel die gedegen als altijd remise maakte zonder ook maar een keer in gevaar te komen. Een bord hoger was Peter Hamersma inmiddels volledig ingesloten. Hoofdschuddend zag Peter zijn ruïne aan en hopelijk beseft hij dat de kaboutertijd tot het verleden behoort. Inmiddels was ik de tactiek van de tegenstander te weten gekomen: ‘met zwart remise en met wit winnen’. Simpel, maar het leek voor hen volgens plan te lopen. Cor Dekker doorbrak dit strijdplan door de witspeler een remise af te dwingen. Wellicht dat daarna het tij keerde, Sinclair Koelemij schakelde zijn tegenstander in de tijdnoodfase bekwaam uit. We stonden gelijk: 2-2.
Peter van Nieuwenhuizen bood remise aan, maar de teamleider van de tegenstander bespeurde onraad, doorspelen. Henk van Nieuwenhuizen was met uitstekend spel inmiddels op een klein voordeel uitgekomen, maar het was te gering om te winnen. Een prima prestatie, zeker gezien het verschil in ELO punten. Voor Sebastiaan van Westerop gaf niemand meer een dubbeltje, maar op de een of andere wijze wist hij dat om te buigen (dit is zeker niet de eerste keer), en remise kwam in zicht. Uiteindelijk viel de definitieve beslissing aan bord 2. André Kunst, in wat waarschijnlijk de mooiste partij was, offerde een paard en creëerde daarmee een vrijpion. Zijn tegenstander spartelde nog wat tegen, hapte naar lucht en gaf op. We stonden op voordeel, een onverwachte weelde. Een blik op de twee andere borden, gaf geen reden tot ongerustheid. Peter van Nieuwenhuizen bleef het spelletje rustig meespelen en verzwakte geen moment. Bij Sebastiaan had zich een klein mirakel voorgedaan, hij had nu redelijke winstkansen. Als eerste sloot Peter de partij af met remise: 4 - 3 voor ons, een punt was binnen. 
Alle ogen waren nu gericht op Sebastiaan, die tot heel merkwaardige dingen in staat is. Maar de Harry Potter in ons gezelschap besloot eieren voor zijn geld te kiezen, en het teambelang te prefereren, remise. Eindstand 4½ - 3½.
Een mooie prestatie die, gezien de grote vorm waarin sommige spelers verkeren, voor mij niet geheel onverwacht kwam. De blikken moeten naar boven, want schaken heeft, meer dan alle andere sporten te maken met zelfvertrouwen.

Andries Visser (vervangend teamleider)