Kat en muis spel

Keizercompetitie ronde 4

De 4e ronde van de competitie stond in het teken van een kat en muis spelletje. De ranglijst na de 3e ronde leverde een indeling op voor de 4e ronde waarin nogal wat partijen waren waar een aanzienlijk verschil in speelsterkte optrad. In de partijen tussen Dick Wijker en Colleen Otten, Floor Schoone en Peter van Nieuwenhuizen, Maarten Gouda en Sinclair Koelemij en in het duel tussen Peter Hamersma en Patrick de Koning stond de uitslag bij voorbaat vast. Het ging er voornamelijk om hoeveel weerstand geboden werd en of er misschien toch een klein kansje zou ontstaan voor een wondertje.

Het eerste was Sinclair Koelemij klaar. Maarten Gouda speelde een Italiaanse opening maar deed dit niet met de daarbij behorende dadendrang. Sinclair kon snel het initiatief naar zich toe trekken. Het verzwakken van de koningsvleugel en een uitval van de dame deden de rest. Na de 11e zet zag Maarten zich geplaatst voor een niet te voorkomen mat en gaf de partij op.
De tweede korte partij was die tussen clubkampioene Colleen Otten en jeugdkampioen Dick Wijker. Ook in deze partij verloor wit kort na de opening het initiatief. Colleen wist met een spervuur van grote en kleine dreigingen Dick terug te dringen. Een fout is dan snel gemaakt, zo ook in de partij. Na 22 zetten staakte Dick verder verzet.
Vervolgens de partij tussen Floor Schoone en Peter van Nieuwenhuizen. Peter pakte het rustig aan, ontwikkelde zijn stukken en probeerde Floor's stelling te verzwakken. Toen Floor een gat op de koningsvleugel liet ontstaan, was Peter er als de kippen bij om zijn zware stukken er heen te dirigeren. Met paard en dame plaatste hij Floor voor een matdreiging waar geen verdediging meer tegen was. In de partij tussen Patrick de Koning en Peter Hamersma koos Peter ook voor de rustige aanpak. Maar dat leverde wel regelmatig materiaalwinst op. Soepeltjes manoeuvreerde Peter zijn tegenstander in een verloren positie.

Arent van Nieukerken

Tenslotte de toppers en tobbers van de ranglijst. Aan de kop speelden Arent van Nieukerken en André Kunst om de 1e plaats van de ranglijst. Arent viel aan, André verdedigde zich. Geen vreemde situatie voor wie de spelers kent. Arent een vaak briljante aanvalsvirtuoos die menige topspeler angstige uurtjes heeft bezorgd en André een pragmatisch logicus die altijd goede zetten doet waarbij tactiek of positiespel hem om het even is. André verdedigde zich uitstekend en wist zelfs een positie op het bord te brengen die hem winst had moeten opleveren. Hij miste echter de koelbloedigheid om dit in te zien en werd alsnog aan Arent's zegekar gebonden. Hetgeen Arent weer wat vaster op de 1e plaats bracht.
Aan het andere eind van de ranglijst vochten Hajo de Vries en Sjef Rosier om de punten. Lange tijd was het onduidelijk wie zou gaan winnen. Weliswaar stond Sjef een pionnetje voor maar dat was zeker nog niet doorslaggevend. Toen Hajo zijn enige paard weg gaf hield Hajo het voor gezien.
Peter Duijn opende het seizoen tegen Andries Visser en deed dit via een rustige opning. Toen Andries een aanval inzette bedacht Peter zich geen moment en sloeg fel van zich af. Het werd een felle strijd waar Andries tenslotte aan het langste eind trok.

Sinclair Koelemij