Sebastiaan van Westerop won met avontuurlijk spel van Colleen Otten
Met de komst van de lente loopt het aantal competitiedeelnemers vaak terug, maar niet de strijdlust. Zo ook bij schaakclub Kijk Uit, geen remises en aan alle borden strijd soms tot laat in de avond. Bij een klassieke schaakstrijd horen ook helden, tovenaars en slachtoffers. Helden waren Hajo en Siebren, en Sebastiaan vond weer een beetje van het toverkruit terug waarmee hij vorig seizoen zo succesvol schoot. De vaak wonderlijke baan van zijn vuurwerk trof dit keer lijstaanvoerster Colleen Otten.
Sebastiaan van Westerop won met avontuurlijk spel van Colleen Otten
De eerste held en betreurenswaardig slachtoffer vinden we in de partij tussen Sjef Rossier en Hajo de Vries waar Sjef zich lelijk liet verrassen door Hajo. Sjef overzag het verlies van materiaal en kon al vroeg op de avond opgeven. De strijd tussen Wim Geels en Jaap Beekhuis ging lange tijd gelijk op. Een ver opgerukte pion leek Jaap voordeel te geven maar met nauwkeurig spel en een beetje geluk kon Wim de partij in zijn voordeel beslissen. Net als de partij tussen Wim en Jaap duurde de partij van Patrick de Koning en Jan Geus ook tot laat in de avond. Jan liet Patrick gedurende de partij weinig kans en won ondanks optimistisch verzet. De topper van de avond was het duel tussen Colleen Otten en Sebastiaan van Westerop. Sebastiaan heeft dit seizoen veel van zijn toverkracht verloren, maar in de partij tegen Colleen leverde zijn avontuurlijke spel weer eens een overwinning op. Johan van Velthuijsen buitte zijn ervaring goed uit tegen Kees de Boer en won overtuigend. Zo ook de in de partij tussen Louwe Post en Tom van der Vlugt liet Louwe zich niet het kaas van het brood eten en verraste Tom met een tactische wending. Siebren Frolich liet zien dat de Kijk Uit jeugd er snel aankomt. Hij liet in een goede partij René Koens kansloos. René moest opgeven na het verlies van een paard en een toren. De andere jongeling, Ingmar Visser, speelde tegen de ervaren oud-kampioen Sinclair Koelemij. Aanvankelijk deed hij dat heel goed, en kwam ook beter te staan. Maar door teveel belang te hechten aan de statische waarde van stukken, onderschatte hij de dynamische kansen van de witspeler. Waarna Ingmar’s koning geen goede schuilplaats kon vinden en mat onafwendbaar was. Van de jeugd naar de "oude rotten" is voor deze verslaggever een kleine stap. In de partij tussen de ervaren André Kunst en jeugdleider Andries Visser kon witspeler André een gevaarlijke aanval opzetten waar Andries geen antwoord op had. Materiaalverlies bespoedigde het einde.
Sinclair Koelemij