De jeugd heeft de toekomst, en de ouderen dan?

Keizercompetitie ronde 21

Ondanks het Hoogovenschaaktoernooi waren er deze vrijdag toch nog 19 spelers op komen dagen voor het 'spel der spelen'.
Er zit altijd wel een partij bij die voor de klok van negen uur al ten einde is, en ditmaal was Kees de Boer het slachtoffer geworden van Ozden Tuna. Spelend met zwart kon hij niks goed doen tegen de vervaarlijke Ozden. Deze had door middel van zijn scherpe aanvallen zoveel materiele voorsprong opgebouwd dat hij verscheidene pionnen zou kunnen laten promoveren. Ten einde raad probeerde Kees nog op pat te spelen, maar daar is deze witspeler gewoon te goed voor, dus... stukken in de doos en snel naar huis.


Ozden Tuna bond Kees de Boer aan zijn zegekar

Gregory van den Ende kon eindelijk weer eens een punt op zijn conto bijschrijven, dit keer ten kostte van Guido de Waal. De ervaring van Gregory zal zeker mee hebben gespeeld in de partij tussen deze jeugdige strijders.
Tom van der Vlugt had naar eigen zeggen een spannende partij weten te creëren tegen Maarten Gouda. Na heel snel al in een eindspel verzeild te zijn geraakt, speelde zwart dit iets secuurder en kon Maarten het punt bijschrijven.
Dan naar de magiër van Kijk Uit, Sebastiaan van Westerop, die het met zwart mocht proberen tegen de aanvoerder van de jeugdranglijst, Ingmar Visser. In deze partij was het duidelijk dat de schaakkennis van de zwartspeler de doorslag gaf. Hij wist het spel zo naar zijn hand te zetten dat Ingmar niet meer alle gevaren kon overzien en zo met één toren tegen twee lopers moest spelen. Aangezien er ook nog ander materiaal op het bord stond, was de witte stelling niet meer te houden waarop Ingmar alleen nog kon capituleren.
De enige puntendeling van de avond kwam mede tot stand door tijdnood. Dick Kruijff stond positioneel beter tegen André Hennipman. Maar eerstgenoemde had te weinig tijd om het karwei af te maken zodat het terechte remise-aanbod door André werd aanvaard, want in zo'n situatie doorspelen op de klok van je tegenstander kan je gewoonweg niet maken.
Sommige spelers hebben een overwinning nodig om weer een beetje zelfvertrouwen te krijgen. Tot dit groepje behoort ook Andries Visser, die de laatste toernooien geen punt wist te behalen. Hij nam het op tegen de altijd listige Jan Jansen (nee, niet die van kapitein Haddock). Deze spelers kennen elkaar al geruime tijd en dat was ook te zien aan de duur van de partij. Werd de laatste ontmoeting een overwinning voor Jan, ditmaal zag Andries alles wat scherper zodat hij met vertrouwen de volgende wedstrijden tegemoet kan zien.
Dirk de Waal deed goede zaken door Sjef Rosier te trakteren op een nederlaag om zo zelf zijn tweede zege op rij te boeken. Een ieder maakt wel eens een foutje, maar op schaakgebied gaat het erom wie de laatste fout maakt, in dit geval dus Sjef met zwart.
Ook teamgenoten spelen wel eens tegen elkaar, nu was het de beurt aan Siebren Frolich tegen Wim Geels, beide spelend in het vierde team. Siebren heeft al een tijdje last van het 'Sieb-Syndroom', en ook nu kostte dat materiaal. Dat materiele voorsprong in het eindspel belangrijk wordt, één of twee pionnen winst kan genoeg zijn, werd hem duidelijk gemaakt door Wim. Deze gaf niets meer weg en kon zo met de overwinning op zak met goede moed vooruit kijken naar de aankomende bondswedstrijd in en tegen Uitgeest. Siebren daarentegen zal nog even wat boekjes door moeten nemen, zodat ook hij in Uitgeest een overwinning kan noteren. Tot het selecte groepje waar Andries Visser deel van uitmaakt behoort ook Patrick de Koning. Na de eerste zetten van deze zwartspeler lag het initiatief bij zijn con-collega, Dick Wijker. Het werd een merkwaardig spelletje, gekenmerkt door de eerste 18! zetten waarbij van beide kanten alles op het bord was blijven staan, en in de daar op volgende 10 zetten van beide zijden 15x wél werd geslagen. Helaas voor Dick sloeg hij een semi-giftige loper wat hem een kwaliteit kostte tegen een pion. En daar hij dit verlies niet meet te boven kwam verliet hij puntloos en enigszins bedroefd de speelzaal in de hoop op betere tijden.

Patrick de Koning