Kerstgevoel overheerst bij Kijk Uit 3

de Wijker Toren 6 - Kijk Uit 3    6 - 2

Donderdagavond 13 december 2007 was het dan zover, de streekderby tussen Beverwijk en IJmuiden. Helaas kon het derde team niet op volle oorlogssterkte het strijdperk betreden, maar ach .… tegen het zesde van de Wijker Toren die nog twee plaatsen onder ons bivakkeerde op de ranglijst mocht dat geen problemen opleveren, zeker niet nu de kopborden weer door de vaste personen werden bezet.
De voorgaande bondswedstrijden stonden onder leiding van de beruchte captain Andries Visser, maar aangezien de donderdagavond ook onze jeugdleden spelen, werden de honneurs deze avond toevertrouwd aan zijn luitenant Patrick de Koning. Een goed voorteken?

Door wat parkeerproblemen in Beverwijk, wie speelt er dan ook op koopavond, begonnen we de strijd iets later dan gepland, maar rond kwart over acht werden dan toch de kanonkogels afgeschoten voor de laatste bondswedstrijd van dit jaar. Even na half negen ben ik langs mijn strijdmakkers gelopen om te kijken of er nog iets interessants te zien zou zijn voor dit verslag.
En jawel, genoeg om niet over naar huis te schrijven. Donkere wolken pakten zich al samen boven het hoofd van René Koens die ditmaal was gezeten aan het vierde bord. Hij had in de opening al last van het kerstgevoel en besloot daarom ook wijs om met een licht stuk minder tegen een pion de strijd voort te zetten. Ook Louwe Post op zijn bord acht kwam tot hetzelfde fabelachtige idee zodat de kerstgevoelens bij mij steeds minder prettig werden. Verder met onze eerste invaller Kees Giesberts aan bord zeven. Gelukkig iemand die niets weggaf in de opening, het middenspel vond hij een geschikter moment om een kwaliteit te geven, maar qua positie stond hij niet echt slechter dan zijn opponente. Arend Boer op bord zes was onze tweede invaller van de dag en speelde rustig en beheerst de opening zoals we van hem gewend zijn. Siebren Frolich was ingedeeld aan bord vijf, waar hij meteen probeerde de zwarten te onderdrukken, en hield dit ook lange tijd vol. Vaste kracht Sjef Rosier op zijn befaamde derde bord had waarschijnlijk goed naar zijn oudere collega's gekeken, want een doodgewone dubbele aanval op een van zijn strijdrossen zag hij over het hoofd, dus met een stuk minder ook bij mij wéér een prettig kerstgevoel minder.
Kopman Peter Duijn besloot in het middenspel tot een loperoffer zodat hijzelf de aanvalsmogelijkheden optimaal zou kunnen gaan benutten. Helaas speelde hij daardoor een paar zetten later óók met een loper achter tegen een schamele pion. Op bord twee zat dan Patrick de Koning, die in de opening niet echt aan aanvallen toekwam, maar dat is bij hem een terugkerend verschijnsel. Alles bij elkaar dus geen goede uitgangspositie voor een positieve uitslag.

En daar was dan ook de eerste nederlaag aan onze zijde. Sjef die zijn edele ros node mistte, kwam daarna in een vrijwillig verplichte dameruil waarna hij besloot de strijdbijl aan zijn toch enigszins verbaasde tegenstander te overhandigen en hem te feliciteren met zijn overwinning. 1 - 0.
Op dat moment stonden René, Louwe en Peter nog steeds een stuk achter, Kees iets minder, Arend wat gedrukt en Patrick en Siebren nog gelijk. Het loperoffer van Peter had dus niet de gewenste uitwerking en deze moest dan ook alle zeilen bijzetten om misschien nog een gelijkspel te forceren. Arend moest in het middenspel de goede tegenzetten schuldig blijven tegen de aanstormende witte troepen, wat in het eindspel tot de tweede verliespartij zou lijden. 2 - 0.
Soms kan het tij dan nog keren, maar waarschijnlijk dwalen er duivelse engeltjes rond bij het derde team, want ook Louwe kon zijn verkregen materiele achterstand niet meer ongedaan maken, dus ook hier niets positiefs te melden. 3 - 0.
De hoop was nu gevestigd op de overige vier borden, en voor mijzelf werd het ook tijd om wat te gaan proberen, want de derby kon nog steeds positief worden afgesloten vandaag.
Helaas, de hoop was snel met de duiveltjes meegevlogen. René kon ook zijn stukverlies niet meer voldoende compenseren en voordat er nog meer afging, gaf hij teleurgesteld over zijn eigen prestatie de strijd op. 4 - 0
Ondertussen en dat bleef ook wel even zo, de lelijke aardmannetjes, tezamen met hun grauwe trollen probeerden mij rare gedachtekronkels te bezorgen, maar de eerste helft van dit seizoen werd ik al bijgestaan door goede elfjes en lieve feeën, en ook dit keer overwonnen de strijders van het goede. Het lichtpuntje waar wij naar op zoek waren kwam met rasse schreden naderbij toen Patrick na de korte rokade eerst één pion voor kwam, volgende zet nummer twee opslokte, daarna weer eentje en doe er nog maar één dan. Vier naarlingen minder op het bord, de opponent was de weg kwijt en tot overmaat van ramp ook nog maar een toren cadeau doen waarna hij eindelijk opgaf. 4 - 1!

De overige strijdmakkers hadden het niet makkelijk op dit moment, want elk verlies zou ook het verlies van het team inhouden. Peter deed er alles aan om nog een klein beetje terug te krijgen van zijn loper, Kees bezorgde in een ongelijke strijd zijn rivale nog zweetdruppels en Siebren was de enige die veel beter stond dan zijn tegenstrever.
Kopman Peter werd Kop van Jut door eerst een zwarte pion te slaan, een tweetal torenzetten uit te voeren om daarna de paardhork om zijn oren te krijgen, wat hem zijn laatste stuk en ook meteen de partij kostte/ 5 - 1.
Ook mijn droom vol van hoop vloog nu heel snel langs de borden om te kijken of er nog iets te halen viel. Maar ja, wat heb je eraan als je in principe alleen nog maar kan verliezen? Na de uitslag van bord één te hebben ontvangen besloot Kees om ook zijn toren af te ruilen tegen een paard, en dat met een stuk minder is toch wel dapper. Zijn tegenstandster begreep er niks meer van en gaf dan ook pardoes weer een pion terug. Dit mocht helaas niet meer baten en ook voor Kees waren de zorgen voorbij. 6 - 1.
Alleen Siebren nog over om het laatste punt van dit jaar te bemachtigen. De twee pionnen die hij inmiddels voorstond had hij ingeruild voor een betere (op)positie van zijn koning. In de extra tijd vond hij de goede zetten voor zijn krijgsheer totdat hij achter de vijandige pionnen belandde. Zijn tegenstander had nu de kans om met één zet de stelling in winst om te zetten, maar nu kwamen de lelijke grauwe aardwezens Siebren te hulp door een mistige sluier voor de ogen van de zwartspeler op te trekken. Deze ging daardoor ook de verkeerde kant op, en na de wederzet van wit kon ook Siebren een overwinning op zijn conto noteren. Zijn eigen woorden na afloop van deze partij: "He Patrick, als je nu toch een stukje gaat schrijven, zet dan maar neer dat dit een bloedstollende partij was". Bij deze Sieb.

Arend en Kees wil ik heel hartelijk danken voor hun invalbeurt en Siebren ook omdat hij vanavond de enige was die zijn luitenant trouw bleef.

P.S. Wim, veel sterkte en even een tijdje rustig aan doen, dan komt het wel goed.

Gedetailleerde uitslagen

Plaatsvervangend teamleider Patrick de Koning.