Kijk Uit 2 heeft pech

De Uil 3 - Kijk Uit 2    3 - 5

Maandag 12 oktober 2009 - Afgelopen maandag heeft Kijk Uit 2 na aantal jaren van afwezigheid weer haar opwachting gemaakt in de derde klasse NHSB. Hoewel de uitslag anders doet vermoeden, had de uitslag net zo goed andersom kunnen zijn tegen de kampioenskandidaat De Uil 3, die volgens mij de gemiddelde hoogste rating heeft in NHSB 3D. In ieder geval was ik als (spelend) teamleider - los van het resultaat en de twee blunderpartijen, die dus twee fatale nullen opleverden - tevreden over het spel van het tweede in het algemeen.
Kijk Uit 2 heeft in ieder geval laten zien, dat het zeker mee kan in deze klasse. Het is nog maar het begin van het seizoen, dus alles is nog mogelijk qua hoge eindklassering en zelfs een kampioenschap.

Ingmar Visser aan bord één speelde met wit tegen de sterke Claudia Grannetia. Ingmar opende met een soort van Reti opening (g3 en Pf3) en bereikte een gelijke stelling. Op eigen initiatief en zonder snel overleg (!) bood hij vijftien minuten voor de eerste tijdscontrole (waarbij ondertussen Kijk Uit al twee verliespartijen had opgelopen) remise aan, die zijn tegenstandster niet mocht accepteren van haar teamleider Ad Reijneveld.
Vijf minuten later beging Claudia een enorme blunder (doorspelen leverde in ieder geval deze keer een beloning op), waardoor Ingmar een toren won en de partij daarna snel kon afmaken.

Jan Geus aan bord vijf ageerde met wit tegen het Siciliaans middels een Alapin en kwam al snel beter tot - in zijn woorden - gewonnen te staan. Ik zag in ieder geval dat het een veelbelovende stelling was, voor zover ik dat snel kon zien.
Toen echter sloeg het noodlot toe; Jan maakte even een sanitaire stop en nog ternauwernood weer goed op zijn stoel te gaan zitten, zette hij veel te snel (euforie) en verloor prompt de kwaliteit. Daarna was het brandhout en was de partij snel afgelopen

Jan Jansen met wit aan bord drie kreeg vanuit de opening een licht overwicht via de open f-lijn. Volgens mij had hij minimaal remise. Echter, door een penning dreigde hij de steunpilaarpionnen op e3 en d4 te gaan verliezen in een eindspel met ieder dame, toren en licht stuk. Jan koos ervoor de kwaliteit weg te geven (?) en probeerde met dame en paard (tegen zwarte dame en toren) een matnetje te spannen rond de zwarte koning, maar zwart pareerde dat gemakkelijk. Uiteindelijk kreeg het witte paard zelf een zwarte lasso om zijn nek (verlies dus) en Jan kon opgeven.

Onze beiden Jannen, de scoringskanonnen, hadden dus een slechte dag.

Jaap Beekhuis (lees meneer Beekhuis, zo spreek ik hem althans uit eerbied aan) aan bord zeven speelde met wit de Orang-Oetan/Pools of hoe je het maar wil noemen (1. b4). Hij gaf gaandeweg een pion weg; in het resterende dubbele toreneindspel met wat pionnen marcheerde zwart samen met een naar promotie rennende pion de witte stelling binnen en ik dacht zelf al aan de volgende nul.
Meneer Beekhuis lijkt dit seizoen echter aan zijn zoveelste jeugd bezig; na de uitstekende partij afgelopen vrijdag tegen eerste team speler Sebastiaan, wist hij ook deze partij honderdtachtig graden om te buigen en won een aantal pionnen terug.
Vervolgens maakte hij de partij nog knap uit ook; krankzinnig om maar zijn woorden te citeren.

Patrick 'The Beast' de Koning aan bord acht (ingevallen voor Paul Koper) speelde tegen een De Uil Beauty (ladies in de schaakwereld vallen snel op). Het leek een simpele walk-over voor Patrick te worden, maar ook hij bood - zonder overleg met de teamleider - remise aan, die prompt werd geaccepteerd door zijn tegenstandster.

Dick Wijker aan bord zes speelde met zwart tegen Peter de Haas, die ik ook was tegengekomen tijdens een vierkampentoernooi van De Uil afgelopen zomer (en gewonnen). Net als toen tegen mij speelde hij f4 tegen Dick.
Het werd een voor beiden moeilijke partij; Dick won op een gegeven ogenblik de kwaliteit tegen een pion, maar in een eindspel met dubbel zwarte torens tegen witte toren + loper + gedekte vrijpion leek de boel voor Dick schijnbaar niet te houden (was dit wel zo?). In ieder geval stond ook Dick met een gebogen hoofd van zijn tafel op.

Andries Visser aan bord vier speelde met zwart een wel heel dramatische partij. Met zwart had hij met de torens over de open g-lijn (geassisteerd door de dame) een daverende aanval. Hij zag echter een relatief eenvoudig mat in twee over het hoofd.
Naar zijn woorden kon hij het ook uitmaken via een torenoffer, maar zag daarbij een tussenzet van zwart over het hoofd tijdens de uitvoering, waardoor Andries zelf mat zou gaan.

Özden Tuna aan bord twee speelde met zwart en moest ageren tegen een Van Geet opening (1. Pc3). Tsja, dacht ik, heb ik dat weer. Dus ik probeerde het op het Frans aan te sturen (1. Pc3 d5 2. e4 e6 3. Pf3). In plaats van simpel de4: en vervolgens Pf6 te doen, voelde deze teamleider opeens wilde haren op zijn hoofd wapperen en ging avonturieren met 3. ... d4. De daarna gekozen passieve opzet zorgde ervoor dat wit een centrumoverwicht kreeg en ik moeilijkheden met het ontwikkelen van de loper op c8 en de toren op a8.
Uit een soort van alles of niets gooide zwart de f-lijn open, wat weliswaar een geïsoleerde pion op e6 opleverde (loper op c8 nog steeds geblokkeerd dus), maar ik had tenminste nog een beetje spartelkracht. Met kunst- en vliegwerk werden allerlei matmotieven door zwart tegengehouden en kon ik het nog maken tot de eerste tijdscontrole, waarbij het niet veel had gescheeld of wit ging door zijn vlag.
Uiteindelijk kon ik e5 spelen en de loper op c8 eindelijk spelen (na de twintigste zet !!!). Wit hield mijns inziens nog de betere stelling, maar voor mij waren in ieder geval de directe gevaren geweken na materiaalruil.
Wit bood echter remise aan bij een inmiddels 4½ – 2½ stand voor De Uil 3 (de match was dus inmiddels verloren), die door mij direct werd geaccepteerd (elk bordpuntje is dan meegenomen).
In ieder geval weer een ervaring rijker, sinds ik vorig jaar december weer regelmatig speel.

Gezien het verloop van de partijen is de uiteindelijke uitslag dus teleurstellend, maar zoals aan het begin gezegd, ben ik vol optimisme over de verdere wedstrijden, waarin we in het algemeen 1600 spelers zullen aantreffen (De Uil 3 had volgens mij minimaal drie spelers (ver) boven de 1700; mijn tegenstander Nico van der Plas bijvoorbeeld stond in het recente verleden nog boven de 1800).

Op naar de volgende wedstrijd thuis tegen Aalsmeer 2 op 13 november a.s. Dan moeten we wel wat potten kunnen breken.

En ik moet zelf inderdaad wat minder tijdens een partij rondbazuinen, dat ik er vanaf word gehakt, zodra ik wat minder sta.

Gedetailleerde uitslagen

Teamleider Özden Tuna