Maandag 1 februari 2010 - In den beginne schiep God de mens en ….. het schaakspel, want zonder mens kan er niet geschaakt worden en zonder schaakspel niet geleefd. Maar dit avondje uit werd er zeer levendig geschaakt, met bijbehorende emoties.
Om te beginnen moesten wij al twee personen missen, onze voorstopper op bord 3 Sjef Rosier en onze coach Andries Visser. Gelukkig waren er nog wel capabele invallers om deze (zware) taken zo goed als mogelijk te volbrengen.
Iets hoger spelend dan voorheen zat op bord 5 Gregory van den Ende, de enige
speler van ons die tot nu alle bondspartijen nog had gewonnen. Nadat
ondergetekende zijn eerste zetten had volbracht ging hij langs de andere borden
om te bezien of er al een stukoffer plaats had gevonden, maar helaas. Een minuut
of tien later ging de (erg zenuwachtige) plaatsvervangend captain alweer langs
de borden, en ditmaal zag hij dat er op één bord niet meer geschaakt werd!? De
tegenstander van Gregory had een klein verdedigingsfoutje gemaakt waardoor deze
zijn dame zou moeten ruilen tegen een loper. Hier zag hij echter vanaf en gaf
zich gewonnen.
Op de borden 2, 3, 6 en 7 stonden onze Heemskerkse vrienden ook niet al te best,
dus een leuk vooruitzicht voor de rest van de avond. Peter Duijn en zijn
tegenstander zagen geen winstpotentieel meer op het bord en besloten de punten
te delen.
Even later speelde Jan Verhoeven ( bord 1) zijn dame naar het veld b6 in plaats
van c7, Patrick de Koning had echter een loper op e3 en aangezien de velden d4
en c5 leeg waren….zijn eerste woordjes waren:”die moet ik dan maar nemen, he”.
Alleen Jan wilde nog niet stoppen en ging vrolijk verder.
Op dat moment stonden bord 2, 3 en 7 iets beter maar 6 en 8 wat minder, maar nog
geen échte problemen aan onze kant van de tafel. Aan bord 1 kwam zwart schaak te
staan en zou een vol stuk gaan verliezen, zodat ook hier de overwinning kon
worden bijgeschreven. Bord 8 werd bezet door de met zwart spelende Rene Koens,
die een goede indruk op mij maakte.
Een aanvallend gepositioneerd ros van wit werd helaas over het hoofd gezien en
zou onoverkomenlijke schade aan gaan richten en zwart gaf hier terecht op. Na
even met hem gesproken te hebben vond hij dit laatste bord toch wel lekker om
aan te spelen, dus misschien een tip voor de afwezige teamleider voor de
resterende wedstrijden.
Guido de Waal (bord 2) en Wim Geels (bord 6) hadden intussen een kwaliteit
gewonnen evenals Henno de Jong spelend tegen Dirk Geels (bord 3), en Louwe Post
(welk bord zou dit zijn?) had na wat gegoo(ch)eld te hebben 3! pionnen meer tot
zijn beschikking. De elfjes, feeen en kabouters leken dus eindelijk aan onze
zijde mee te strijden. Guido had zijn voorsprong behouden en een goede aanval
opgezet zodat ook hier een vol punt binnen was gehaald. Dit betekende ook een
mooie voorsprong tegen de heren van Excelsior.
Maar wie het levensverhaal van ons derde team kent, weet precies wat er nu ging
gebeuren.
Dirk werd steeds meer onder druk gezet en kon bijna geen stand meer houden,
Louwe had nu 4 pionnen meer maar helaas wel een licht stuk cadeau gedaan en ook
Wim moest alle zeilen bijzetten om de witte aanval een halt toe te roepen. Dirk
was de eerste die bezweek onder de zware aanvallen en donkere wolken doemde op
voor de ogen van Patrick, het zal toch niet wéér he.De wolken werden snel
bijgestaan door zware mist, die zich samenpakten boven de laatste borden en het
begon te regenen en te donderen maar geen plaats om je te verschuilen.
Door deze hevige natuurverschijnselen zag Wim ook een aanvallend stuk over het
hoofd waarmee wij deze avond alsnog puntloos naar huis terug zouden kunnen
keren.
Want het ergste scenario dat deze verslaggever had kunnen bedenken viel in het
niet bij de werkelijkheid, en dat was dat we weer gelijk stonden, beide teams
drie en een halve punt.
Het laatste beetje hoop en geloof dat nog in mij zat probeerde ik over te
stralen naat onze laatste strijder Louwe. Deze kwam tot de ontdekking dat zijn
klok niet helemaal correct was ingesteld, want in plaats van één kwartier
bijtelling kregen de beiden heren 5! kwartier extra om de einduitslag te
bepalen. Beide teamleiders hebben na een kleine conversatie de digi-klok
vervangen door een oude vertouwde houten Gardena. Louwe nog 32 minuten en zijn
tegenstander nog 12. Dat moet te doen zijn, dachten de Kijk Uiters. Zwart kwam
nog wel met een loperaanbieding, maar als deze genomen zou worden was het
onherroepelijk mat in twee geweest en dat zou een beschamende nederlaag tot
gevolg hebben. De zweetdruppels liepen over m’n voorhoofd, wit speelde b6-b7,
kon daarna promoveren en het geschiedde…
Zwart zag in dat het over was en capituleerde. Een verdiende overwinnig voor
deze dappere strijder en hiermee werd ‘de held’ ook meteen tot matchwinnaar
gekroond.
Eindstand: 3.5 – 4.5!
Ik moet wel toegeven dat tijdens het schrijven van dit verhaaltje hierboven de zenuwen nog altijd door mijn lichaam heen gierden.
Iedereen bedankend voor zijn inzet en vertrouwend op ‘de plaatsvervanger’, en ook Purmerend 6 feliciterend voor hun overwinning op ’t Saende 5.
Plaatsvervangend teamleider Patrick de Koning