Maandag 5 maart 2011 - Het is alweer een tijd geleden dat ondergetekende een verslag heeft mogen schrijven. De schrijver hoopt dan ook dat hij het nog niet verleerd is.
Van IJmuiden/Santpoort naar eindbestemming Oostmoor 52 te Nieuw-Vennep. Volgens de routeplanner zou de rit ongeveer 30 minuten duren…. maar volgens de eerste inzittende gingen we via Oost-Timor. Dat viel gelukkig mee, al dacht de bijrijder dat we naar een nieuw gedeelte werden gestuurd in Nieuw-Vennep Zuid. Nadat de meeste op de goede bestemming waren gearriveerd begonnen wij met de match.
Het eerste wat meteen opviel waren de prachtige stukken en fantastische borden waarop wij onze kunsten mochten vertonen. Aan bord 8 zat invaller en chauffie Kees Giesberts. Nadat hij twee pionnen had gesnoept van zijn tegenstander deed hij in het middenspel een illegale zet (hij zette zichzelf schaak), en zijn tegenstander attendeerde hem daar ook op. Helaas dacht onze Kees dat hij door die illegale zet meteen de partij verloren had en gaf op. Als ze daar nu iets sportiever waren geweest dan had hij maximaal een tijdstraf gehad van 5 minuten om dan de partij zeer waarschijnlijk naar zich toe te trekken. Helaas dus… 1-0 achter.
Louw Post zat weer op zijn eigen bord (7), en had volgens mij wel een leuke partij. Alleen de overgang van midden naar eindspel ligt hem nog niet heel erg. Ondanks dat hij alles heeft gegeven in zijn veldtocht moest hij toch zijn meerdere erkennen in zijn opponent.
Omdat Kees als invaller zijn vaste bord had ingenomen, mocht René Koens vandaag achter bord 6 plaatsnemen. Na geruime tijd gelijk te zijn opgegaan in de strijd tussen deze krijgsheren, vond er ergens een verkeerde afruilvariant plaats waardoor de eindstrijd tussen de Vennepper en onze Wormiaan voor de laatste niet meer te winnen was.
Op bord 5 onze Floor Schoone, die door het dobbelspel de laatste keer (tegen Santpoort) op het hoofdbord terecht kwam en daar door een foutje in het eindspel helaas verloor, deed het nu een stuk beter. Mogelijkheden genoeg voor beide veldheren om iets te gaan proberen, maar ditmaal slaagde geen van beiden er in om iets bij de ander te forceren. Zij gaven elkaar een hand want de stelling was in een gelijkspel gestrand.
Op bord 4 onze Santpoorter Peter Duijn. Deze liet zien dat hij nog niet alle venijnigheid is verleerd en kwam een kwaliteit voor te staan. Na een afgeslagen remiseaanbod speelde hij bekwaam verder en zo goed, dat hij nog zeeën van tijd over had en zijn rivaal nog maar twee minuten. Uiteindelijk ging de winst volledig verdiend naar Peter, die nu misschien wel een vast contract af wil sluiten met zijn aanvoerder.
Prof Egbert Mulder mocht ditmaal aan bord 3 zijn kunsten vertonen. De meesten van ons weten dat hij in zulke veldslagen bijna nooit aan het kortste eind trekt, en de stellingen waren dan ook zeer gelijkwaardig. Ik heb zelf helaas niet alles meegekregen, maar dat ze klaar waren met hun strijd stond onze prof met hele lege handen.
Geheim wapen B.B. (Barry Broek, redactie) met nummer 006 kon natuurlijk niet ontbreken in deze krachtmeting. Hoe die 't doet doet ie 't (waarschijnlijk heeft hij veel geleerd van zijn 'meester' in dit soort queestes), want na helemaal overrompeld te zijn plaatste hij een soort van Patrick-offer (geen idee of dit enige waarheid bevat, maar ach) en kon zo het duel toch nog in zijn voordeel beslissen.
Dan rest alleen nog luitenant Patrick de Koning op het 1e bord. Zelfs met wit weet deze er af en toe een zooitje van te maken, zodat zijn infanterie struikelde over de eigen loopgraven. Na de korte rokade van zwart zette hij dan ook meteen een aanval in op de koningsvleugel. Eigen rechterflank dus in de aanval met een vooruitgeschoven peloton door het centrum en nog niet gerokeerd. Hij leek Bonaparte wel tijdens Waterloo. Echt iedere aanwezige dacht dat het zo over was, inclusief beide betrokkenen. Om de een of andere duistere reden werd steeds de juiste verdediging gevonden en kostte dat twee witte pionnen. Toen kwam daar eindelijk het beruchte Patrick-offer, zwart pakte pion nummer drie… en de edele zwarte Vrouwe kon door een torenzet van wit geen kant meer op. Na beraadslaging van zwart was het eindspel: Wit nog de Edele Vrouwe op haar strijdros met drie uiteen geslagen lansiers tegen twee Zwarte Torens met 6 lansiers, waarvan aaneengesloten, twee halve vrije lansiers en een hele vrije. Deze laatste kwam echter niet door het Vrijbos en werd verschalkt. Ook de twee halven werden op een duistere manier verdonkeremaand door de witte strijdkrachten. In dit stadium van het spel was de stand inmiddels: 4˝- 1˝ in het voordeel van de Venneppers. De zwartspeler deed dan ook een vredesaanbod aan Patrick. Na de klok te hebben geraadpleegd, de Witten nog 4 minuten en de zwarten nog 17 minuten besloot hij het aanbod te accepteren om de vrede te bewaren.
Einduitslag: 5-3. Ondanks dat de strijders van Kijk Uit gestreden hadden voor
elk halfje konden zij (weer) geen matchpunt uit het vuur slepen. Heren, allen
bedankt voor jullie inzet en Kees ook voor de invalbeurt.
Tot de volgende thuiswedstrijd op 30 maart a.s.
Plaatsvervangend captain, luitenant Patrick de Koning