Dinsdag 5 februari 2013 - Net voor ik met dit verslag wil beginnen krijg ik de melding dat er al een bestand bestaat met dezelfde titel.... Wat blijkt, in mei 2007 vond het treffen tussen deze twee teams ook al plaats, op dezelfde locatie, met dezelfde einduitslag, alleen waren er toen drie andere namen bij de Kijk - Uiters te bewonderen en de bordpunten waren iets anders verdeeld. Voor diegene die het niet meer weten komen de helden van weleer nog één keertje: Andries Visser op bord 1, Dirk Geels op bord 3 en Siebren Frolich als sluitpost. Alleen bord 2 en de teamleider zijn in die vervlogen jaren hetzelfde gebleven.
Dan nu maar het verslag, anders is dit blad vol en weten jullie nog niet wat er is gebeurd. Zal maar beginnen met een veteraan. René Koens was hier na bijna 6 jaar weer terug achter zijn -oude- vertrouwde bord twee. De eerste drie zetten van beide heren waren theoretisch in orde, maar daarna ging het in recordtempo verkeerd voor de zwartspeler. Op zet 5 had René nog een ruim keuzemenu tot zijn beschikking, maar deed precies datgene wat hij dus niet had moeten doen. Opeens was er een licht stuk twee keer aangevallen en niet meer te verdedigen. Doet ie de juiste zet dan was het alleen een loper minder, maar met een verkeerde zet zou hij zijn dame verliezen tegen een loper. Het laatste gebeurde helaas en zwart moest hier terecht de handdoek in de ring gooien. Sommige mensen zijn dan zo teleurgesteld dat ze meteen weer op huis aan gaan, maar bij bleef tot het einde om zijn strijdmakkers te ondersteunen, klasse!
Halil Gül op bord één had zijn d2-d4 maar weer tevoorschijn getoverd. Einde opening, begin middenspel kon zijn tegenstander helaas een soldeniertje verorberen en deed dat met plezier. Op bord drie, bezet door heer Quan, was wit heerlijk in de aanval, en het bedrukte gezicht van zijn tegenstander bekijkend die op dat moment al een soldeniertje kwijt was zei hij lachend: "Ik snap er ook niks van, ik doe maar wat!". Hier had de zwartspeler even niet van terug en voordat hij van de schrik bekomen was, had Quan al een ruime tijdvoorsprong opgebouwd.
Onze chauf en invaller Peter Groeneweg was gezeten aan het laatste bord. In de opening vond hij de juiste zetten om een aanval af te slaan. In het middenspel ging het redelijk gelijk op, alleen de posities van Peter zijn in het veld gelegen zwarte troepen waren beter. Bij Halil ging het minder naar mate de veldslag vorderde. Eerst ging daar soldeniertje twee, toen drie en de A, B, C en D-lijn waren zo goed als open voor de zwarte troepen. Bij de strijd van heer Quan stonden er voor beide krijgsheren nog twee torenwachters, de edele Vrouwe en een paar soldeniers op het slagveld. De zwarten konden een soldeniertje winnen met schaak, en deden dat ook. Iedereen dacht dat het toen bijna over was voor de witspeler, maar na het schaak opgeheven te hebben was het over voor zwart!! De edele Vrouwe stond aangevallen door een witte toren en tegelijk viel de witte Koning een zwarte toren aan. Iedere aanwezige stond erbij en keek ernaar .... maar het was gewoon over voor zwart. Toch is de zwarte veldheer nog even doorgegaan, tot bij een paar zetten later alleen nog maar wat soldeniers over had. We stonden weer gelijk.
Helaas kon vlak daarna onze kopman de gevallen soldeniers niet vervangen door wat dan ook, en even later mocht hij buigen voor de zwarte Koning. Helaas ..... weer achter. Op dat moment besloot de teamleider ons vierde zijn laatste strijder zenuwachtig te maken door hem de tussenstand te verkondigen ... (Hoe haalt die maffe XXX het in z'n hoofd?!). Gelukkig voor zijn team rechtte Peter nog een keer zijn rug en uiteindelijk moest de witspeler opgeven, deze had namelijk een giftige soldenier gegeten wat tot mat leidde. Eindstand 2-2.
Jullie bron der inspiratie: Patrick de (beste) Koning