Donderdag14 november 2013 - Na de dramatische nederlaag van Kijk Uit 5, maar met overwinningen van Kijk Uit 1 en 2 was het nu de beurt aan het vierde team tegen het Paard van Ree die zetelen in café de zon te Wijk aan Zee.
Nadat chauffeur Wim mij in had laten stijgen gingen we op weg naar de heren
Gül en Tran.(Halil en Quan). De vierde strijder René komt altijd met zijn eigen
strijdros op de plaats van bestemming.
Het eerste wat Quan ons vertelde was dat hij een zelfstudie had gedaan. Dat was
waarschijnlijk het beroemde schrift genaamd stap 1, met als titel: Hoe geef ik
géén stuk cadeau.
De reis verliep vlotjes, en wij kwamen dan ook op tijd aan bij ‘De Zon’. Bij
binnenkomst een historisch moment meegemaakt, want Quan begon met koffie???
Allen waren wij stomverbaasd dat hij het nog opdronk ook. Maar goed, 20.00 uur,
we gaan beginnen.
Na de eerste zetten op de borden te hebben volbracht kwam ook René binnen
zeilen zodat we compleet waren. Halil op bord 1 speelde volgens eigen zeggen de
opening te voorzichtig. Na een preek van mental coach Patrick ging hij toch zijn
eigen stijl weer proberen op te pakken.
Bord 2 werd bezet door Quan, die zijn eigen opening, genaamd De Baviaan op het
bord toverde.
Daardoor ontstond op zet elf een volgens eigen zeggen, interessant probleem. Van
te voren had ik deze strijder gewaarschuwd niet te snel te gaan spelen, wat hij
dan ook niet deed. Na nog een kop koffie werd hij steeds geconcentreerder. Ik
kon mijn eigen ogen maar moeilijk geloven. Ondanks dat het de laatste twee
seizoenen niet erg lekker ging op bord 3 voor René had ik hem er toch weer
achter geplaatst. Waarom? Omdat hij nog steeds het volste vertrouwen geniet van
zijn ‘teammanager’.
Op het laatste bord dan onze chauffeur Wim. Deze speelde tegen één van de
barkeepers genaamd Ad. Deze ad is bij de meeste schakers wel bekend van het Tata
Steel Chess Tournament. Bij Wim was vlak na de opening meteen een grote
afruilvariant op het bord te bewonderen zodat het middenspel niet werd gespeeld
maar meteen het eindspel op het bord stond. Wim had een soldeniertje meer tot
zijn beschikking, en beiden nog een edel ros en een torenwachter. Toen had ik al
het idee dat hier op den duur de vrede getekend zou worden, maar je weet het
nooit. René had een vervelende aanval op zijn kort gerokeerde koning en moest
zijn extra soldenier die hij had bemachtigd te grave dragen om erger te
voorkomen. Op bord 1 had de kopman zich herpakt en begon zijn eigen aanval op de
vijandige koningsstelling. Ook de Baviaanse stijl op bord 2 begon zijn vruchten
af te werpen door middel van twee strijdrossen en de edele Vrouwe die de
vijandige koning erg dicht waren genaderd. Dat leverde na een kleine ruil een
voorsprong op van een volle loper.
Dirk had ondertussen een iets mindere stelling bereikt, maar wel met een extra
soldenier, dat was nu vijf tegen vier. Bij René was er rond de klok van 22.00
uur nog niet veel verandert aan de gelijkheid der stellingen. Halil daarin tegen
had zijn opponent zo onder druk weten te zetten, dat toen de druk er een klein
beetje afging zijn tegenstander met de verkeerde pion terug sloeg, daardoor zijn
edele Vrouwe het veld moest ruimen en hij wijselijk opgaf. 1-0 voor! Dan naar
bord 2. Onze Quan had nog steeds zijn verkregen voordeel, en na wat schaak en
afruilen had hij een torenwachter meer dan zijn opponent. Die zag het niet meer
zitten en capituleerde. 2-0 voor! Wat een ongekende weelde!
Bij mijzelf kwamen allerlei fantastische gedachtekronkels naar boven drijven,
het zal toch niet gebeuren dat we meteen de eerste match al gaan winnen? Al het
goede bleef maar zingen en dansen in mijn hoofd. Nog twee te gaan. Eerst naar
René toe. Ondanks dat zijn opponent eigenlijk de hele partij beter had gestaan,
was één foutje voldoende. Een verkeerd ingeschatte Koningszet leverde met 3x een
schaak ook 3 soldeniers op in het voordeel van René. Toen daar even later ook
nog een penning kwam wat hem zijn torenwachter de das om deed kon hij opgeven.
Maar nee, tegenstander Ronald ging nog door voor pat. Met nog 3 soldeniers, een
torenwachter en een uit de dood herrezen Edele Vrouwe bleef René uiterst kalm en
maakte zo het karwei af. 3-0! Ongelofeloos. Ik kan niet beschrijven welk gevoel
mij toen bekroop. Uitzinnig was ik van blijdschap, alleen kon ik dat nog niet
ten volle tonen, want er werd nog steeds gespeeld op het laatste bord. Daar had
Wim intussen zijn extra Soldenier moeten offeren om promotie van de vijand tegen
te gaan. Beiden nog met een edel strijdros en twee soldeniers zag het er erg
remise-achtig uit.
Nadat de tussenstand ook bij de laatste twee krijgsheren bekend was werd daar de
vrede getekend. De eer van de strijders van Ree was gered, en van de Kijk Uiters
had niemand verloren een memorable avond in het mooie Wijk aan Zee. Nadat de
laatste officiële handelingen op papier waren verricht konden wij zeer tevreden
en met een brede glimlach huiswaarts keren. En toen dacht ik bij mezelf: Als het
nu morgenavond ook zo goed gaat, Kijk Uit 3 tegen de WaagToren 9….
Daar denk ik nog maar niet aan, eerst heerlijk nagenieten van deze herfstavond.
Ieder bedanken voor hun tomeloze inzet en trouw, hoop ik dat jullie de volgende keer weer weten te vlammen, en wel op vrijdag 29-11-2013. Een thuiswedstrijd tegen onze noorderburen, Wijker Toren 6. Dan dezelfde opstelling waarschijnlijk onder leiding van mijn persoonlijke adjudant A.V.
Hier de uitslagen op een rijtje:
Paard van Ree – Kijk Uit 4 ½ - 3½
Frans Schoo - Halil Gül 0 - 1
Dennis Krassenburg - Vi Quan Tran 0 - 1
Ronald de Kaper - René Koens 0 - 1
Ad van Schie - Wim Geels ½ - ½
Voor de overige uitslagen en de stand zie de NHSB site.
Jullie mental coach Patrick de Koning